ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Συνάδελφοι- συναδέλφισσες,

Ανεξάρτητα με το πόσο χρονικό διάστημα δουλεύουμε στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας γνωρίζουμε όλοι τον χαρακτήρα αυτών των προγραμμάτων. Είναι προγράμματα σύγχρονης σκλαβιάς. Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Έχει στρατηγικό σχέδιο. Αξιοποιεί την μεγάλη στρατιά των ανέργων, που σήμερα ξεπερνούν το 1.5 εκατ. για να μπορέσει να τσακίσει τα εργατικά μας δικαιώματα.

Χρησιμοποιεί αυτά τα προγράμματα για να μειώσει δήθεν την ανεργία, για να δώσουν ''μια ανάσα'' σε μας τους άνεργους που ψάχνουμε για δουλειά για 1, 2 ή και παραπάνω χρόνια και την ίδια στιγμή γεμίζει τις τσέπες δουλεμπορικών γραφείων και μεγάλων επιχειρήσεων. Πατώντας πάνω στις στρατιές των ανέργων , την άσχημη οικονομική κατάσταση των Δήμων, και το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας εξασφαλίζουν τζάμπα εργατικό δυναμικό για 8ωρη εργασία, με 625 ευρώ μισθό χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα ( άδειες, επιδόματα, μέσα ατομικής προστασίας κ.α. ), ανοίγοντας το δρόμο διάπλατα στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και ότι έχει απομείνει από αυτά καθώς και την διάσπαση των εργαζομένων στους δήμους βάζοντας το μόνιμο απέναντι στους ανέργους και τους ανέργους απέναντι σε αυτούς που έχουν μεροκάματο και έτσι χωρίς οργανωμένη αντίσταση, να περάσουν για όλους μας το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και χωρίς εμπόδιο τις ιδιωτικοποιήσεις.

Τα 5μηνα προγράμματα είναι η πρόβα τζενεράλε για το τι θα ακολουθήσει. Το νέο «Σχέδιο Δράσης» της κυβέρνησης για την ''καταπολέμηση'' της ανεργίας προβλέπει εργαζόμενους με μεροκάματα 300 ευρώ, για 5- 6  μήνες, χωρίς καν ασφαλιστική κάλυψη, μόνο για εργατικό ατύχημα. Με λίγα λόγια θέλουν εθελοντική εργασία και μάλιστα σε κερδοφόρους τομείς που βλέπουν ότι μπορούν να επενδύσουν ζεστό χρήμα και να τους φέρει πολλαπλάσια κέρδη. Τομείς όπως ο τουρισμός, ο αγροτοδιατροφικός τομέας, η ναυτιλία και οι υπηρεσίες Υγείας. Επί της ουσίας γίνεται ΝΟΜΟΣ η τζάμπα εργασία και η υπερεκμετάλλευση των νέων.

Τα χρήματα αυτά προέρχονται από το ΕΣΠΑ. Είναι χρήματα των εργαζομένων από όλη την ΕΕ και τα δίνουν πίσω στη χώρα μας για να γίνονται ζεστές επενδύσεις. Τα δίνουν στις επιχειρήσεις για να μας προσλαμβάνουν με 300 ευρώ ενώ αυτές τσεπώνουν δις ευρώ. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να βγουν από την κρίση τους. Πως δηλαδή; Κάνοντας μας φθηνούς και χωρίς κανένα δικαίωμα. Θέλουν να καλλιεργήσουν στη συνείδηση μας ότι μόνο οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν θυσίες, ότι το μέλλον μας θα είναι ένα κυνήγι προγραμμάτων, ότι αυτοί οι όροι δουλειάς θα είναι παντοτινοί. Είναι αλήθεια ότι για να διαιωνίζεται το μεγάλο κεφάλαιο πρέπει οι εργάτες να έχουν σκυμμένο το κεφάλι και να μην έχουν απαιτήσεις από τη δουλειά και τη ζωή τους. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο της χώρας μας και μας ανήκει. Δεν πρέπει να παλεύουμε μόνο για καλύτερους όρους δουλειάς αλλά για να πάρουμε και την οικονομική και την πολιτική εξουσία στα χέρια μας.

Ξέρουμε τον ένοχο!

Είναι αυτός που παρότι δεν δουλεύει, ποτέ του δεν πείνασε. Είναι αυτός που παρότι δεν πεινάει, κλέβει από όλους μας. Είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες και το κράτος τους. Αυτούς πρέπει να πιάσουμε από το λαιμό, από αυτούς πρέπει να πάρουμε την εξουσία.

            Γνωρίζουμε καλά τα προβλήματα μας.

Η κυβέρνηση θέλει να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και προετοιμασία αυτής της προσπάθειας είναι οι ''συμβάσεις'' που υπογράψαμε στα 5μηνα. Το μόνο που καθορίζει είναι το μεροκάματο και η ασφάλιση. Ακόμα και σε αυτά όμως υπάρχουν τεράστια προβλήματα.

Υπάρχουν συνάδελφοί μας που τελειώνουν το πρόγραμμα και έχουν πάρει τα δεδουλευμένα μόνο 1 μήνα. Π.χ. : equal society στην Καλλιθέα, 'Έλιξ στον δήμο Διονύσου, ΚΕΑΕΠ στον δήμο Ζωγράφου. Συνάδελφοι που έχουν τελειώσει το πρόγραμμα και τους χρωστάνε δεδουλευμένα, όπως Αθηνά στο δήμο Αγίου Δημητρίου, στην περιφέρεια και αλλού. Τη μη καταβολή των δεδουλευμένων παρόλο που η σύμβαση γράφει καταβολή ανά μήνα την καθυστερούν με δικαιολογίες ότι η καταβολή θα γίνει σε τρεις δόσεις  με βάση την εισροή των χρημάτων από το ΕΣΠΑ. Αυτό συνάδελφοι η εργατική νομοθεσία δεν το προβλέπει. Κάθε εργαζόμενος που δουλεύει πρέπει να πληρώνεται κάθε μήνα σταθερά.

Σε σχέση με την ασφάλιση. Κανείς από εμάς μετά από 5 μήνες δουλειάς δεν μπορεί να ανανεώσει το βιβλιάριο υγείας αφού δεν έχουν κολληθεί ακόμα τα ένσημα λόγω της καθυστέρησης στις πληρωμές. Υπάρχουν συνάδελφοι που έπαθαν εργατικό ατύχημα και πλήρωσαν τα έξοδα από την τσέπη τους. Ποίος θα πληρώσει τα χαμένα μεροκάματα; Δεν είναι λογική η απάντηση που μας έδωσε ο Γ.Γ. του Υπ. Εργασίας ότι μόνο σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος και αφού ο εργαζόμενος πληρώσει τότε μαζί με τη ΜΚΟ θα πάνε στον ΟΑΕΔ και το ΙΚΑ για να πάρει πίσω τα λεφτά. Τι θα γίνει με τις οικογένειες που δεν μπορούν να ασφαλίσουν τα παιδιά τους; Τι θα γίνει με αυτούς που αρρωσταίνουν; Τα βιβλιάρια πρέπει να απαιτήσουμε να ανανεωθούν για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από το αν ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα, αφού ούτως ή άλλως τα ένσημα θα κολληθούν. Επίσης πρέπει να απαιτήσουμε να κολληθούν ένσημα Β.Α. στους συναδέλφους που δουλεύουν στην καθαριότητα ,το πράσινο, μπογιατζήδες, ηλεκτρολόγους, κτίστες κλπ.

Παράλληλα οι όροι εργασίας θυμίζουν κάτεργο. Υπάρχουν συνάδελφοι που πιάνουν σκουπίδια χωρίς γάντια, που δουλεύουν στη βροχή χωρίς αδιάβροχο και μπότες, που κάνουν νυχτερινές βάρδιες χωρίς να προβλέπεται από τη σύμβαση. Η ελλιπής φροντίδα για τα μέτρα προστασίας είχε ως αποτέλεσμα να στερήσει τη ζωή από ένα συνάδελφο μας στο Πέραμα. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζουν ακόμα και ανθρώπινες ζωές! Ακόμα δεν προβλέπονται άδειες ούτε για τις μωρομάνες. Άλλες παροχές που έχουν οι μόνιμοι δεν τις δικαιούμαστε, όπως 1 μπουκάλι γάλα. Η προϋπηρεσία σε αντίστοιχο κλάδο δεν προσμετράται. Στον 21^ο αιώνα δεν μπορούμε να δουλεύουμε σαν σκλάβοι.

                        Οργανώνουμε κάθε συλλογική ενέργεια  και απαιτούμε:

·        Το πρόγραμμα και η χρηματοδότηση του να περάσει στους δήμους.

·        Να φύγουν οι Μ.Κ.Ο. από το πρόγραμμα – έξω από τους δήμους και τις δημόσιες υπηρεσίες.

·        Απαιτούμε να μην αποδοθεί στις Μ.Κ.Ο το 5% της χρηματοδότησης του προγράμματος, άλλα στους εργαζόμενους στο πρόγραμμα. Το ποσό που λυμαίνονται οι Μ.Κ.Ο για την Αττική ξεπερνάει τις 1.800 εκ Ευρώ!

·        Απαιτούμε να εντασσόμαστε, ανάλογα με την ειδικότητα, στο σχεδιασμό των υπηρεσιών των δήμων. Η εποπτεία και ο έλεγχος τους να είναι αποκλειστικά έργο των υπηρεσιών τους, καμία ανάμειξη των ανθρώπων της Μ.Κ.Ο

·        Παλεύουμε για ίδια δικαιώματα, ωράριο και ασφαλείς συνθήκες δουλειάς για όλους.

·        Μεροκάματο τουλάχιστον όχι κάτω από τη Συλλογική Σύμβαση. 

·        Διεύρυνση και χρηματοδότηση των δημόσιων κοινωνικών δομών, μόνιμο προσωπικό.

                             Η εμπειρία μας έρχεται μέσα από την οργάνωση.

Από την πρώτη στιγμή συναντήσαμε σοβαρά προβλήματα. Όμως δεν τα αφήσαμε να περάσουν. Καταλάβαμε ότι δεν γίνεται να παλεύει καθένας μόνος του για να λύσει ένα πρόβλημα που είναι κοινό παντού. Θέλει ενιαία οργάνωση, προετοιμασία και κινητοποίηση. Σε όλους σχεδόν τους δήμους κάναμε συνελεύσεις με τους εργαζόμενους, σε αρκετούς εκλέξαμε και επιτροπή αγώνα. Βάλαμε κάτω τα προβλήματα, συζητήσαμε το πλαίσιο πάλης και κάναμε κινητοποιήσεις, στους δήμους τοπικά π.χ. Ηλιούπολη, Άγιος Δημήτριος, στις ΜΚΟ π.χ. Ευθύτυπος, Εργοερυνητική, ΚΕΑΕΠ, Αθηνά, ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ και άλλες, στα υπουργεία. Καλέσαμε τα σωματεία των δήμων να μας εντάξουν στο δυναμικό τους για να παλέψουμε από κοινού τον εχθρό μας. Εκεί που δεν μας στήριξαν, φτιάξαμε σωματειακή επιτροπή με την κάλυψη του Συνδικάτου των ΟΤΑ. Φτιάξαμε συντονιστική επιτροπή σε επίπεδο Αττικής στα πλαίσια του Συνδικάτου. Κάναμε κοινές παρεμβάσεις και συναντήσεις με το Συνδικάτο στο Υπ. Εργασίας για το ζήτημα των πληρωμών, των συνθηκών εργασίας και για την ασφάλιση. Η συγκρότηση των σωματειακών επιτροπών αποτελεί σημαντικότατο ποιοτικό  βήμα στην οργάνωση της πάλης μας τόσο όσον αφορά την διεκδίκηση των εργατικών δικαιωμάτων όσο και στην ενότητα και συσπείρωση όλων των εργαζομένων. Είναι παρακαταθήκη και για τους επόμενους συνάδελφους. Σε αυτή τη βάση ήρθαν και τα αποτελέσματα των αγώνων μας, όπως οι πληρωμές, τα μέτρα προστασίας κ.α.

Η ενότητα των εργαζομένων δυστυχώς βρήκε και εμπόδια από τις ηγεσίες των σωματείων των εργαζομένων στους δήμους. Στην πλειοψηφία τους οι διοικήσεις των σωματείων που πρόσκεινται στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Α.Π., πλην των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεν θεωρούν ότι πρέπει να παλεύουμε ενιαία οι  εργαζόμενοι ανεξάρτητα από τις συμβάσεις εργασίας (μόνιμοι, συμβασιούχοι) και για αυτό δεν μας δέχτηκαν ως μέλη τους. Πρέπει να κάνουμε πέρα τις συμβιβασμένες ηγεσίες που όταν τέθηκε το ζήτημα αυτών των προγραμμάτων δεν είπαν κουβέντα. Στηρίζουμε τις ταξικές δυνάμεις στους ΟΤΑ και εγγραφόμαστε όλοι στο κλαδικό Συνδικάτο.

Αντίστοιχη εμπειρία έρχεται και πανελλαδικά από περιοχές της Λάρισας, των Ιωαννίνων, της Σάμου, της Κρήτης και αλλού.

Απέναντι στην ενιαία επίθεση της κυβέρνησης και των μονοπωλίων πήραμε αποφάσεις για στάση εργασίας και συμμετοχή σε απεργίες για τους νόμους για την ασφάλιση, τα χαράτσια και τη φοροληστεία, τις απολύσεις στο δημόσιο και πρόσφατα ενάντια στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. 

Κλιμακώνοντας των αγώνα για την καταβολή των δεδουλευμένων και των άλλων αιτημάτων οι συνάδελφοι μας από τον δήμο Ηλιούπολης προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας από την Δευτέρα 18/2 με τη στήριξη του σωματείου του δήμου.

                                                Η οργάνωση μας έχει δύναμη.

Φαίνεται ήδη συνάδελφοι ότι η οργανωμένη απάντηση των εργαζομένων τους βάζει εμπόδια, τους τρομοκρατεί , και πολλές φορές τους κάνει να χάνουν τον έλεγχο και να κάνουν κινήσεις πανικού, μπροστά στους αποφασισμένους εργαζόμενους, όπως χθες στο  ΚΕΑΕΠ που έστειλαν την αστυνομία για να τους διώξουν.

Και όχι μόνο. Στο Δήμο της Ηλιούπολης μετά το κάλεσμα που έκανε το Σωματείο στους εργαζόμενους της κοινωφελούς εργασίας για να ενταχθούν στο σωματείο και να συγκροτήσουν επιτροπή αγώνα, οι υπεύθυνοι του Δήμου σε συνεννόηση με τη ΜΚΟ που σημειωτέων είναι η ΓΣΕΒΕΕ, απείλησαν ότι όποιος μπει στο σωματείο θα απολυθεί. Αντίστοιχα κρούσματα υπήρξαν και αλλού για την συμμετοχή μας στις απεργίες και τις στάσεις εργασίας που πραγματοποιήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα.

Επιπλέον, ποινές έχουν και οι μόνιμοι υπάλληλοι που διεκδικούν και μας στηρίζουν, όπως “δυσμενείς” μεταθέσεις σε άλλα πόστα.

Τα μέτρα αυτά τα παίρνουν οι δήμοι και οι ΜΚΟ από κοινού για να μην έρθουμε σε καμία επαφή με τις λέξεις ταξική πάλη, οργάνωση, συλλογική δράση, σωματεία. Γιατί είναι αυτό ακριβώς που φοβούνται, που ξέρουν ότι θα τους κοστίσει, να σηκώσουν δηλαδή οι εργαζόμενοι το κεφάλι ψηλά μέσα στους χώρους εργασίας.

Από τη μία, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση που έχουμε βρεθεί και λένε ότι μας στηρίζουν, χωρίς όμως να παίρνουν πρακτικά μέτρα και από την άλλη μας λένε ότι “είμαστε τυχεροί που βρήκαμε δουλειά με 625 ευρώ για 5 μήνες” και “να δουλέψετε εθελοντικά για λίγο καιρό στο δήμο για να μαζέψετε μόρια και προϋπηρεσία για να βρείτε πιο εύκολα δουλειά μετά”.

                       

                        Έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας και συνεχίζουμε!

Ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός, ποιος ο σύμμαχος και ποια η λύση. Ιδιαίτερα σε αυτή την περίοδο όπου τα μέτρα που έρχονται θα πλήξουν πρώτα από όλους τους εργαζόμενους και τους άνεργους, όπως με την κατάργηση των ΣΣΕ, τα χαράτσια και τη φοροεπιδρομή δεν πρέπει κανείς να μείνει μόνος του. Ήδη τα χρέη λαϊκών νοικοκυριών προς τη ΔΕΗ ξεπερνούν τα 1,2 δις ευρώ με κίνδυνο οικογένειες να βυθιστούν στο σκοτάδι. Αντίστοιχα να μείνουν και χωρίς νερό. Πρέπει να δείξουμε την ταξική μας οργή και αλληλεγγύη  που εκφράζεται μέσα από την οργάνωση στα σωματεία μας, στις Λαϊκές Επιτροπές της γειτονιάς μας. Να γίνουμε μέλη των κλαδικών μας σωματείων παρόλο που σε λίγο καιρό θα είμαστε και πάλι άνεργοι. Η ανεργία δεν είναι ατομικό πρόβλημα, όπως ούτε η δουλειά χωρίς δικαιώματα. Είναι προβλήματα του ίδιου του πολιτικού συστήματος και αντικρούονται οργανωμένα μέσα από την οργανωμένη πάλη, με ταξική κατεύθυνση και προοπτική να πάρουμε εμείς στα χέρια μας τον πλούτο που παράγουμε.